WINKONARY
15 DEC 2016
‘ไหว’
#DOUBLEB
“พี่แน่ใจแล้วใช่มั้ย?”
“อืม”
“งั้น..กะ..ก็ได้”
“....”
ปึง!
เมื่อเสียงประตูปิดลง ฮันบินก็ล้มฟุบลงอย่างคนหมดแรง เหมือนโลกทั้งใบมันพังทลายลงมา
น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากดวงตากลมโต เขายกมือขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง
ฮันบินนั่งสะอื้นจนตัวสั่นอยู่หน้าห้องของจีวอนอยู่นานพอสมควร
ก่อนจะค่อยๆรวบรวมเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของตัวเองในตอนนี้ ยืนขึ้นและไปจากทีนี่เสีย
จีวอนบอกเลิกฮันบิน... ใช่
จีวอนบอกเลิกเขาเมื่อกี้ในห้องของอีกฝ่าย ในวันครบรอบ1ปี2เดือนของพวกเขา2คน เหตุผลที่จีวอนยกขึ้นมาบอกเลิกกัน
ฮันบินไม่ค่อยจะเข้าใจมันเท่าไหร่นัก เรียกได้ว่า ไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย
จีวอนบอกว่า เขาเหนื่อยกับทุกๆสิ่งที่เป็นอยู่
เขาไม่อยากจะอธิบายอะไรให้มันยืดยาวนัก ก็เลิกกันแค่นั้นเอง... เลิกกัน?
แค่นั้นเอง? คิดดูแล้วกันว่าฮันบินจะเสียใจขนาดไหน กับการที่อีกฝ่ายทำแบบนี้
ฮันบินแทบคิดไม่ออกว่าที่เขากับจีวอนคบกันอยู่มันน่าเหนื่อยตรงไหน
เขาไม่เคยแม้แต่จะจู้จี้ในชีวิตของจีวอน ให้อิสระอีกฝ่ายมากไปด้วยซ้ำ
เพื่อนๆต่างก็บอกว่าจีวอนโคตรโชคดีที่มีแฟนอย่างฮันบิน ดังนั้นเรื่องเดียวที่เขาพอจะคิดออกในคำว่า
‘เหนื่อย’ ของจีวอนก็คือ การคิดมากของเขา
และการเป็นคนไม่คิดอะไรของจีวอน เรื่องนี้ มักจะทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆ
แต่เขาก็ไม่เคยคิดเลยสักนิด ว่ามันจะนำไปสู่การเลิกกันในครั้งนี้
5 เดือนผ่านไป สำหรับการเลิกกันของเขาและจีวอน
หลังจากวันนั้น เขาก็ไม่ไปให้จีวอนเห็นหน้าอีกเลย และเช่นกัน จีวอนก็ไม่มาให้เขาเห็นแม้แต่เส้นผม
และใช่ จีวอนบล็อคเฟสบุ๊ค อินสตาแกรม ไลน์ หรือแม้กระทั่งเบอร์โทรศัพท์ที่เคยอยู่ในลิสต์Favoritesของอีกฝ่ายเช่นกัน
ช่วงเดือนแรกๆ
สภาพของฮันบินแทบดูไม่ได้ น้ำหนักของเขาลดไป4กิโลกรัม ใต้ตาดำคล้ำเหมือนกำลังประสบปัญหาปั่นโปรเจคไฟนอล
ทั้งๆที่ปิดเทอมอยู่ เขาเริ่มกลับมาเป็นผู้เป็นคนขึ้นหลังเข้าเดือนที่3
เพราะได้เพื่อนที่โคตรดี คอยอยู่ข้างๆกัน คอยซื้อข้าวซื้อน้ำให้กิน
คอยพาเขาไปสังสรรค์ คอยหาคนคุยใหม่ๆให้กับเขา และที่สำคัญ
คอยกีดกันทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับจีวอนออกไปจากชีวิตเขา
เขาไม่ได้ข่าวของจีวอนอีกเลย
ถึงแม้จะเคยไปเสนอหน้าที่คณะของอีกฝ่ายบ่อยๆ ขับรถไปแถวบ้านของจีวอนทุกครั้งที่มีโอกาส
ก็ไม่พบหน้าอีกฝ่ายเลยแม้แต่นิดเดียว นั่นถือเป็นการดีสำหรับเขาเช่นกัน
“ฮันบินแกโอเคมั้ย?” ดงฮยอกถามผมหลังจากเราทั้งคู่บังเอิญเจอจีวอนในร้านอาหารใหม่ของรุ่นพี่ที่สนิท
“อื้ม โอเคดิ”
ผมตอบดงฮยอก แต่สายตาของผมกลับมองไปยังจีวอน ซึ่งมองผมอยู่เหมือนกัน
จีวอนเดินเข้ามาหาผม ดงฮยอกเห็นว่าท่าไม่ดีจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมมองค้อนดงฮยอก
แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจอะไรเลย ไอ้เพื่อนตัวดีนี่เก่งจริงๆเรื่องชิ่งและเทเพื่อนเนี่ย
ผมไม่คิดว่าจะเจอจีวอน
เนื่องจากร้านอาหารใหม่ของรุ่นพี่คนนี้ เปิดมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว
ผมไม่รีบมาอุดหนุน เพราะเลี่ยงการเจอกันกับอีกฝ่าย แต่ก็ตกใจอยู่พอสมควร ที่เจอจีวอนในวันนี้
“ไง” จีวอนเดินเข้ามาทักผม พร้อมยิ้มตาหยี
อย่างที่เขาชอบทำ
“ไง” ผมยิ้มแห้งๆตอบกลับไป อย่างน้อย เขาก็ยังเดินเข้ามาทักผม
“ผอมลงเยอะเลยนะ” แน่นอนว่าทุกคนพูดกับผมแบบนี้
ก็ตอนคบกับจีวอนน่ะ ชวนกินจนตัวแตก เลิกกันทีก็เหมือนไม่มีคนพาไปกินนั่นแหละ
ต้องผอมเป็นธรรมดา
“นายก็ด้วย” ไม่ใช่ผมคนเดียวสักหน่อยที่ผอมลง
เขาเองก็เหมือนกัน
“มันหนักเหมือนกันนะ หนักจน...ฉันแทบไม่ไหวเลย” จีวอนพูดออกมาเบาๆ เขาเกาท้ายทอยและยิ้มแห้งๆ ใจของผมกระตุกวูบเมื่อเขาพูดจบ ภาพความทรงจำในวันเก่าๆมันเริ่มย้อนกลับมาในสมอง
ผมอยากสวนเขาไปแทบตาย ว่าถ้ามันหนักขนาดนั้น แล้วเขาจะทิ้งผมไปทำไม
บอกเลิกผมทำไม แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไร เพียงแค่ส่งยิ้มไปให้เขาเท่านั้น
“ยังชอบยิ้มโง่ๆเหมือนเดิมเลยนะ”
“อื้ม” ผมยิ้ม’โง่ๆ’กลับไป เพราะไม่รู้จะพูดอะไร การพูดคุยกับจีวอนในครั้งนี้มันอันตรายเกินไป
ผมไม่เจอหน้าเขามา5เดือนเต็มๆ การกลับมาเจอคนรักเก่า ย่อมอันตรายต่อความรู้สึกอยู่แล้ว
ผมกลัวว่าความรู้สึกเก่าๆมันจะกลับมา ผมไม่อยากคิดถึงความรู้สึกพวกนั้นอีกแล้ว
“แล้วยังใช้เบอร์เดิมอยู่ปะ?” ว่าไงนะ
ผมว่าเขาผิดประเด็นแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่จะสมควรพูดรึเปล่า เราเลิกกันไปแล้วนะ จะจีบอีกรอบหรือยังไง?
“เปลี่ยนเบอร์ไปแล้วอะ” ใช่ผมเปลี่ยนหนีเขาเองแหละ
“นั่นไงว่าละ โทรไปเบอร์เก่าถึงติดต่อไม่ได้” เดี๋ยวก่อนนะ
มันไม่ใช่แล้วคิมจีวอน
“อ่อหรอ” ผมยิ้มแห้งๆส่งไปให้ ผมคิดว่าผมควรหนีออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
ไม่อย่างนั้นผมต้องซวยแน่ๆ
“เดี๋ยวเราขอ../ขอเบอร์หน่อยดิ” เราสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน
ผมที่ยังพูดไม่จบจึงอ้าปากค้าง และจ้องหน้าเขาอย่างสงสัย เขาต้องการอะไร?
“ขอเบอร์หน่อยดิ ได้ปะ?” จีวอนยื่นโทรศัพท์ตรงหน้าของผม
ผมมองหน้าเขาสลับกับโทรศัพท์ไปมา จนตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ของเขามา แต่จู่ๆก็มีคนมาแย่งมันไป..
หมับ!.
“ทำอะไร?”
ชิบหายแล้ว...
ผมมองหน้าคนที่มาแย่งโทรศัพท์จีวอนจากมือผมไปตาปริบๆ
ก็คนนี้แหละ แฟนใหม่ผมเอง...
“ถามว่าทำอะไร? แล้วนี่ใคร?” จุนฮเวเบินหน้าไปทางจีวอนเป็นเชิงถาม
ผมมองหน้าเขาสลับกับจีวอน และอ้ำอึ้งอยู่สักพัก ก่อนที่จะโดนอีกคนเร่งเร้าให้ตอบ
“ตอบมา”
“พะ..เพื่อนเก่า”
“เพื่อนเก่า? ชื่ออะไร?” เอาแล้วไงฮันบินเอ้ย!
จุนฮเวไม่เคยเห็นหน้าจีวอนก็จริง แต่จุนฮเวมันรู้ว่าแฟนเก่าฮันบินชื่อจีวอน
ชิบหายของจริง..
“เอ่อ...ชื่อ..” ผมมองไปทางจีวอนเชิงขอความช่วยเหลือ
เขาตกใจนิดหน่อยกับเหตุการณ์ตรงหน้า และผมว่าเขาน่าจะรู้ว่าจุนฮเวคือแฟนใหม่ผม
เขาจึงพยักหน้า
“เราชื่อยุนฮยอง หวัดดี” จีวอนยิ้มให้จุนฮเว
จุนฮเวเลิกคิ้ว และส่งโทรศัพท์คืนจีวอน ก่อนจะเดินมาโอบไหล่ผม
เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“หวัดดี นี่จุนฮเว แฟนฮันบิน”
อ้าว ไหวอ้ะเปล่า จีวอนนน555555555555
ความกบฎนี่ กราบขออภัยด้วยค่ะ555555
OTL
สวัสดีค่ะ ไอซีคนเดิม เพิ่มเติมคืองานเยอะม้ากกกกกก ห่างหายไปนานจากการเขียนฟิค วันนี้กลับมาพร้อม OS ใน WINKONary ของบ้าน @winthaifictions นะคะ ไม่ค่อยมีเวลาแต่งฟิคเลย ขอโทษที่หายไปนานนะคะ สำหรับรีดเดอร์ที่รอฟิคเก่า อกใจรอกันอีกนิดนะคะ OTL
