For you
.
.
.
.
#noren
no x jing
bgm:
มีแต่คนบอกว่า โน่
แฟน จิง เป็นคนไม่ค่อยพูด คบไปก็น่าเบื่อตาย ส่วนจิงเป็นคนพูดมาก สักวันต้องไปกันไม่รอดเพราะว่าโน่จะรำคาญจิง
ส่วนจิงจะเบื่อโน่นี่แหละ
.
.
“ฮัลโหล
โน่อยู่ไหน?”
“อื้อ จิงยืนรออยู่แล้ว
โน่ขับมาเลย”
ติ๊ด
หลังจากวางสายโทรศัพท์ได้ไม่ถึง5นาที รถยนต์คันหรูก็มาจอดเทียบฟุตบาทตรงหน้า จิงจึงเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเปิดประตูขึ้นรถไป
“ร้อนจังเลย”
ขึ้นมานั่งได้ไม่ถึงนาทีก็ต้องบ่นอุบ
เพราะอากาศวันนี้ร้อนเหลือทน แถมตอนเที่ยงแบบนี้ยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่
คนข้างตัวหันหน้ามามองก่อนจะเลื่อนมือไปปรับแอร์ให้เย็นขึ้น
จากนั้นจึงออกรถ
“แล้วนี่รอจิงนานมั้ย?”
“ไม่นาน”
เมื่อรู้สึกว่าเริ่มเย็นลงแล้ว จิงเริ่มอารมณ์ดี จึงหันหน้าไปหาคนขับเพื่อชวนคุยสักหน่อย
“โน่หิวมั้ย?”
เจโน่ละสายตาจากถนนมามองหน้าจิงก่อนจะพยักหน้า
จากตอนแรกที่มือสองข้างของโน่บังคับพวงมาลัยอยู่ ตอนนี้โน่ยื่นมือซ้ายมาตรงหน้าจิงและแบมือ
จิงเห็นดังนั้นจึงวางมือขวาของตนทับลงไปแล้วประสานกัน เจโน่จึงกลับไปมองถนนต่อ
นี่เป็นเหมือนความเคยชินเวลาจิงนั่งรถกับโน่ไปแล้ว โน่จะแบมือรอจิงโดยไม่ต้องพูดอะไร
ส่วนจิงก็มีหน้าที่คอยยื่นมือไปจับและประสานมือกับโน่แค่นั้นเอง
“จิงโคตรหิวเลย
อยากกินบอนชอน ไปกินกันนะ”
“โอเค ไปฟิวนะ”
จิงที่กำลังจะตอบว่า อื้ม
และพยักหน้าตกลงกลับต้องชะงักและร้อง เห้ย! ออกมา
ทำเอาโน่รีบหันมาแทบไม่ทัน
“ไม่ได้แล้วโน่
ๆ พาจิงไปเซนลาดแทนได้มั้ย? มันมีรองเท้าsaleอะ วันนี้วันสุดท้าย”
เจโน่แค่นหัวเราะออกมา ก่อนจะพยักหน้าลง
“เย้!
โน่ใจดี”
มือข้างที่ประสานกันอยู่นั้นถูกยกสูงขึ้นและเขย่าเบา ๆ
เพื่อแสดงอาการดีใจ
“แล้ววันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง?”
จิงเริ่มชวนคุย
“เหนื่อย”
“ไม่ได้โดดใช่มั้ย
?”
โน่เงียบ จิงเลยยกนิ้วของมือข้างที่ไม่ได้ประสานมือกับโน่มาชี้หน้าอีกคน
“ตอบจิงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ
โน่โดดเรียนใช่มั้ย?”
“......”
“โน่”
จิงเริ่มกดเสียงต่ำ
โน่ได้ยินดังนั้นจึงละสายตาจากถนนมามองหน้าจิงก่อนจะตอบ
“ครับ”
“นี่แน่ะ!”
จิงใช้มือข้างที่ไม่ได้ประสานมือกับเจโน่อยู่เคาะหัวคนข้าง
ๆ ไปเบา ๆ เจโน่แกล้งร้องโอ๊ย! จิงจึงส่ายหน้า
“เดี๋ยวจะโดนนะ
จิงบอกแล้วให้ตั้งใจเรียน ถ้าโน่ได้ C อีก จิงจะว่าแล้วนะ”
“ไอ้มาร์คมันชวน”
“มาร์คนี่ตัวดี
ชอบพาแฟนจิงโดดเรียน จิงฟ้องแจมแน่ จิงไลน์ไปว่ามาร์คดีกว่า”
พูดจบจิงก็หยิบโทรศัพท์ของเจโน่ที่วางไว้ตรงคอนโซลรถมาไลน์หามาร์ค
ไม่ถึง 5 นาที มาร์คก็ตอบข้อความกลับมา
“มาร์คตอบไวมากเลยอะโน่”
“ส่งไปว่าอะไร?”
“จิงส่งไปว่า
มาร์คชวนโน่โดดเรียนอีกแล้วนะ จิงจะฟ้องแจ—“
เอี๊ยด!
ยังไม่ทันที่จิงจะพูดจบจู่
ๆ รถก็เบรกกะทันหัน โน่รีบปล่อยมือที่ประสานกับจิงไว้แล้วยื่นแขนมากันตัวจิงไม่ให้กระแทกคอนโซลหน้ารถแทน
“เชี่ย ขับอะไรของแม่งวะ”
เสียงบ่นเบา ๆ จากโน่ทำให้จิงต้องขมวดคิ้ว
“ไม่เอาโน่ไม่พูดคำหยาบสิ”
“จิงก็ดูมันขับดิ”
“ใจเย็น ๆ สิ
จิงไม่อยากให้โน่โมโห”
จิงเลื่อนมือไปบีบบ่าเจโน่เบา ๆ อีกคนถอนหายใจออกมาก่อนจะขานรับ
“ครับ”
“แฟนจิงน่ารักที่สุด ไม่โมโหเนอะ เดี๋ยวจิงเลี้ยงบอนชอน”
โน่หันมายิ้มให้จิง แต่จิงดันทำหน้าโหดแล้วชี้หน้าโน่
“แต่โน่ต้องสัญญากับจิงก่อนนะ
ว่าจะไม่โดดเรียนอีก”
“...”
โน่ไม่ตอบอะไร แสร้งทำเป็นมองถนนและขับรถต่อ
“โน่”
“ครับ”
“สัญญากับจิงก่อนนะ”
“ว่าอะไร?”
“ว่าโน่จะไม่โดดเรียนอีกครับ”
“ครับ”
“ไหน โน่ว่าไงนะ”
จิงทำเป็นไม่ได้ยิน โน่จึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามามองจิงและบีบจมูกเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว
“โน่สัญญาครับ”
“ไม่เอา
พูดตามจิงนะ”
“หืม?”
“โน่จะไม่โดดเรียนแล้วครับ”
“...”
“โน่พูดตามจิงสิ”
“โน่จะไม่โดดเรียนแล้วครับ”
เสียงเบา ๆ จากโน่ทำจิงขมวดคิ้ว
“จิงไม่เห็นจะได้ยินเลย
ไหนขออีกรอบสิ้”
จิงแกล้งทำเป็นมือป้องหู เจโน่ส่ายหัวก่อนจะพูดตาม
“โน่ววว”
“จา”
“ม่ายยยย”
“โดดดดด”
“เรียนนนนน”
“แล้วววว”
“ครับ”
เสียงลากยาวของโน่ทำจิงคลี่ยิ้ม
“ดีมากครับ
แฟนจิงเก่งมาก”
จิงว่ามันไม่เห็นจะน่าเบื่อตรงไหนเลย โธ่เอ้ย...
For you
#noren
.
.
แล้วก็มีคนชอบบอกว่า
โน่เป็นคนไม่แคร์ใคร โน่คงไม่แคร์จิงหรอก เพราะจิงน่ารำคาญ
.
.
23.32น.
ครืด
ครืด
โน่ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่น ตาคมเหลือบไปดูว่าใครโทรมา เมื่อเห็นเป็นเพื่อนสนิทอย่างมาร์คจึงปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้นแล้วทำงานต่อ
จนโทรศัพท์หยุดสั่นไป และสั่นขึ้นมาอีกรอบ ซึ่งก็ยังเป็นมาร์คที่โทรมาเหมือนเดิม
เห็นดังนั้นโน่จึงกดพอสวีดีโอที่ตนกำลังแก้อยู่แล้วมารับโทรศัพท์แทน
“ว่า”
“โหย กว่าจะรับได้นะมึง”
“มีไร?”
“จะบอกว่าขอดูงานหน่อย คิดไม่ออกโว้ย”
“อือเดี๋ยวเสร็จส่งให้”
“อีกนานปะ?”
“70%”
“เออ กูรออยู่ ใจมาก”
ติ๊ด
เมื่อวางสายจากมาร์ค
โน่ก็หันกลับมาสนใจงานของตัวเองต่อ เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง
โทรศัพท์ของโน่ก็สั่นอีกครั้ง
ครืด
ครืด
โน่ละสายตาจากจอแล็ปท็อปมาดูว่าใครโทรมา เมื่อเห็นเป็นจิงจึงรีบกดรับ เอาโทรศัพท์มาแนบหูทันที และทำงานต่อไปด้วย
“ครับ”
“….ฮึก...โน่”
โน่ชะงัก เขากดพอสงานและยืนขึ้น หัวใจของโน่กระตุก
เขาได้ยินเสียงจิงกำลังร้องไห้...
“จิงเป็นอะไร?”
“....จิง...ฮึก...จิงเครียด..ฮืออออ”
โน่ทำหน้าเครียด
เขาขมวดคิ้วและยกเล็บขึ้นมากัด ตอนนี้ไม่มีจิตใจจะทำงานต่อแล้ว
ถึงแม้จะต้องส่งพรุ่งนี้เช้าก็ตาม
“เป็นอะไรครับ?
ไหนบอกโน่”
โน่พยายามพูดเสียงอ่อน อีกฝั่งยังคงไม่หายสะอื้น
เขารู้สึกไม่ดีอยากกอดปลอบจิงมาก
“จิง..ฮึก...จิงได้...ฮึก...คะแนนควิซ...0 คะแนน
ฮือ”
โน่แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขานึกว่าปัญหาของจิงจะร้ายแรงกว่านี้ เขาคลี่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
สัญญาเลยว่าถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะฟัดให้หายสะอื้นเลย
“โน่..ฮือ..จิงเครียดดด”
“ใจเย็น ๆ
ครับ”
“หลัง ๆ
ฮึก.. มาจิงได้คะแนนควิซน้อยตลอด...ฮึก..เลย”
“จิงใจเย็น ๆ”
โน่พยายามปลอบ
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่หายสะอื้นสักที
“จิง..ฮึก..พยายามแล้ว…จิงเครียดจิงอยากกอดโน่ฮือออออออ”
ได้ยินดังนั้นโน่จึงเดินมาพับหน้าจอแล็ปท็อป ก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์และกุญแจรถ
ออกจากห้องนอนไป
“โน่...ฮึก
ทำไรอยู่?..จิงไม่กวนใช่เปล่า?..”
“ครับ
อยากกินนมร้อนกับขนมปังปิ้งมั้ย? เดี๋ยวโน่ซื้อเข้าไปให้”
“ฮือออออโน่จะมาหาจิงหรอ...”
“ครับ”
โน่สตาร์ทรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังบ้านจิง
ดีหน่อยที่บ้านของพวกเขานั้นใกล้กัน เวลามีคนงอแงจะได้ไปปลอบไม่ลำบาก
“กิน..ฮึก..โน่รีบมานะ...ห้ามวางสายจิงด้วย”
“ครับจิง”
โน่ไม่ลืมที่จะแวะซื้อนมร้อนและขนมปังปิ้งที่หน้าปากซอยบ้านจิง
และใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านของจิง
เขาจอดรถถือถุงขนมปังปิ้งและนมร้อนมายืนรอหน้าบ้าน
“ถึงแล้วครับ”
00.27น.
เอ่ยบอกคนในสาย รอเพียงไม่นานจิงก็วิ่งมายังหน้าประตู
เมื่อเปิดประตูคนตรงหน้าก็พุ่งเข้ากอดเขาทันที
“ฮืออออ
โน่..จิงเครียดดด”
โน่กอดตอบและตบหลังอีกคนเบา ๆ
ก่อนจะกระซิบปลอบข้างหู
“ไม่เป็นไรนะ
ไม่เป็นไรนะครับจิง”
.
.
ไม่แคร์คงไม่ซื้อนมร้อนกับขนมปังปิ้งมาให้จิงที่บ้านตอนเที่ยงคืนกว่าหรอกมั้ง
.
.
for you #noren
.
.
แล้วก็ชอบมีคนบอกว่าจิงกับโน่จะคบกันไม่ยืด
แปปเดียว เดี๋ยวก็เลิก...
.
.
“เราเลิกกับมาร์คแล้วนะจิง”
“ห้ะ..รอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย?”
จู่ ๆ แจมเพื่อนสนิทจิงซึ่งควบตำแหน่งแฟนมาร์คเพื่อนของโน่ก็พูดขึ้นกลางโต๊ะกินข้าวในโรงอาหารที่มอ
“ไม่อยากจะนับ”
“แล้วทำไมถึงเลิกล่ะ?
คราวนี้เพราะอะไรอีก ใช่ไม่พาแกไปซื้อของอีกมั้ย?”
เป็นสองเพื่อนสนิทอีกคนของจิงถามขึ้น
“ไม่ใช่นะเฟ้ย
แต่ครั้งนี้เลิกจริง ๆ มาร์คมันไปมีคนอื่น”
“ห้ะ!? มาร์คเนี่ยนะมีคนอื่น?”
เป็นจิงที่โพล่งออกมา ทั้งจิงและสองมองหน้ากันด้วยความตกใจ
“ก็ใช่อะดิ
เราจับได้คาหนังคาเขาเลย มาร์คบอกเราว่าไปทำงานกลุ่ม
แต่เราเจอมาร์คอยู่กับผู้หญิงสองคน”
“เพื่อนมาร์คเปล่า?”
จิงถาม
“เราดูออกจิง
เพื่อนที่ไหนจะส่งสายตาหวานให้มาร์คขนาดนั้น”
“แกใจร้อนอีกแล้วนะแจม
เดี๋ยวก็มานั่งร้องไห้อีกหรอก”
“อย่าพูดดิสอง
น้ำตาเราจะไหลแล้วเนี่ย เลิกพูดถึงมาร์คสักที”
แจมเริ่มเบะปาก
จิงเห็นดังนั้นจึงรีบคว้าแจมเข้ามากอดให้กำลังใจ
“โอเค ๆ
ไม่พูดก็ไม่พูด”
เมื่อเราสามคนทานข้าวเสร็จ
ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน สองไปส่งแจมเพราะหอแจมอยู่ใกล้กับสอง
ส่วนจิงก็รอโน่มารับเหมือนเดิม วันนี้จิงไปนั่งเล่นที่บ้านโน่ เพราะโน่มีงานค้างต้องรีบทำให้เสร็จ
จึงให้จิงมานั่งรอก่อน แล้วตอนกลางคืนจะพาไปส่งบ้าน
จิงกับโน่สนิทกันตั้งแต่ประถมแล้ว พ่อแม่เราสนิทกัน
แถมรู้ว่าเราคบกันอีก ดังนั้นการเข้าออกบ้านของทั้งคู่จึงกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
เมื่อมาถึงบ้านโน่กับจิงก็ขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงบอลกับเสื้อยืดเพื่อความสบายในวันอากาศร้อน
ๆ แบบนี้
ในระหว่างที่โน่เริ่มทำงานในแล็ปท็อปของตัวเอง จิงก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของโน่
เมื่อจิงนึกเรื่องของแจมได้ จึงชวนโน่คุย
“โน่วววววว”
“…..”
โน่ไม่ตอบ เพียงแค่ละสายตาจากแล็ปท็อปมาหาจิงเท่านั้น
“โน่รู้เรื่องแจมกับมาร์คยัง?”
จิงยันตัวขึ้นมานั่งขัดสมาธิแล้วจ้องไปยังโน่ที่อยู่ตรงโต๊ะทำงานข้างเตียง
โน่หันมามองจิงก่อนจะเลิกคิ้ว
“ทำไม?”
“นี่โน่ยังไม่รู้อีกหรอ
แจมกับมาร์คเลิกกันอีกรอบแล้ว”
โน่ไม่ตอบอะไรเพียงแต่ทำหน้าสงสัยแล้วหันกลับไปทำงานต่อ จิงเห็นดังนั้นจึงลุกจากเตียงไปยืนซ้อนหลังโน่
สองแขนวางลงบนบ่าอีกคนก่อนจะก้มตัวลงเอาคางเกยไหล่โน่
“แจมบอกว่ามาร์คมีคนอื่น
จิงไม่อยากจะเชื่อเลย”
“หืม ไอ้มาร์คอะนะ?”
โน่หันหน้ามาหาจิง ทำให้ตอนนี้หน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก
“อือ
จิงไม่อยากจะเชื่อหรอก แต่เดี๋ยวก็คงคืนดีกันแหละมั้ง”
“อืม”
โน่เงียบไปแล้วหันกลับไปทำงานต่อ
ส่วนจิงก็จับหน้าโน่ให้หันมามองกัน
“แล้วโน่ล่ะมีคนอื่นมั้ย?”
โน่ขมวดคิ้ว จิงยิ้มออกมาและเอานิ้วจิ้มตรงระหว่างคิ้วโน่
“ทำไมต้องทำหน้าเครียดด้วยล่ะ?”
“ทำไมคิดแบบนี้?”
“เปล่า
จิงไม่ได้คิดแบบนั้นสั้กหน่อย จิงแค่ถามเฉย ๆ ”
โน่วางเม้าส์ในมือก่อนจะหันเก้าอี้ออกมาหาจิง
ดึงอีกคนให้นั่งลงบนตักแล้วเอาคางเกยไหล่ไว้
“โน่รักจิง
คนเดียว”
“อื้อ จิงรู้
จิงก็รักโน่”
จิงหันหน้ามาหาโน่ก่อนจะเขี่ยจมูกโด่งนั่นเบา
ๆ
“เราห้ามเลิกกันนะโน่
จิงขอสั่ง”
โน่แค่นหัวเราะออกมาก่อนจะกอดจิงแน่น
เอาคางเกยไหล่จิงแล้วไถเบา ๆ
“ใครจะเลิกลง”
“จิงไม่ยอมจริง
ๆ ด้วย จิงคบของจิงมาจะ 7 ปีอยู่แล้ว”
“โน่ก็ไม่ยอม”
“ถ้าบอกเลิกจิงล่ะน่าดู”
จิงแกล้งหยิกมือโน่เบา ๆ
โน่จึงหมั่นเขี้ยวกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วหอมแก้มจิงไปฟอดใหญ่
“ไม่มีทางครับ
รักจิงที่สุดแล้ว”
คบกันไม่ยืดอะไรล่ะ
จิงกับโน่คบกันมาตั้งแต่ม.3 นี่จะขึ้นปี3อยู่แล้ว
เรายังไม่เคยเลิกกันสักรอบเลยเถอะ
For you
i-cee คนเดิมเองค่ะ:-)
นี่คือโน่เหรินเรื่องแรกของเราเอง
ช่วงนี้เรากลับมาติดเพลงของสครับบ เลยอยากเขียนอะไร ๆ ที่ฟีลกู้ดบ้าง
เรื่องหน้าจะเป็นมาร์คมินนะคะ เตรียมตัวรอได้เล้ย
มิดเทอมเสร็จเจอกันแน่
ช่วงนี้เรากลับมาติดเพลงของสครับบ เลยอยากเขียนอะไร ๆ ที่ฟีลกู้ดบ้าง
เรื่องหน้าจะเป็นมาร์คมินนะคะ เตรียมตัวรอได้เล้ย
มิดเทอมเสร็จเจอกันแน่
