ฟิคลั่น สาระไม่มี เว่อร์ๆ
ดุ๊กดิ๊กโซลคังซอ
#ไอ้ตัวยุ่งของฮงวอน
HONGWON X MARKLEE
4.45 p.m.
@โรงเรียนเอกชนโซลคังซอ
"Sing sang sung drop that ~"
บยองโฮที่ยืนลบกระดานอยู่หน้าห้องฮัมเพลงด้วยความสุนทรีย์ ดูท่าจะมีความสุขมากนะมันอะ...
ตัดภาพมาที่กู...
ปั่นการบ้านจนกล้ามขึ้นเลยมึง... รู้งี้ไม่น่าทำตัวชิล ปล่อยผ่านตั้ง4วิชาเลยเนี่ย!!!!
หลังจากผมที่เพิ่งปั่นการบ้าน4วิชารวดเสร็จหมาดๆกำลังเก็บของบนโต๊ะ ตาตี่(?)ไล่สายตาไปมองนาฬิกาแขวนข้างๆบอร์ดที่บยองโฮยืนอยู่ ก่อนจะส่ายหัวออกมาเบาๆ ก็กว่าจะลอกการบ้านเสร็จ นี่ก็ปาไปเกือบ5โมงแล้ว โรงเรียนเลิก4โมงแท้ๆ แต่เอาเถอะ จะได้ไม่ต้องรอนาน..
คือวันนี้นอกจากผมจะต้องปั่นการบ้านแล้วเนี่ย แม่งยังเป็นเวรทำความสะอาดของผมอีกต่างหาก อะไรมันจะซวยขนาดนี้ แต่ในความโชคร้ายถือว่ายังมีความโชคดีอยู่ เพราะไอ้บยองโฮ มันเห็นว่าผมปั่นการบ้านตั้งแต่คาบสุดท้ายแล้วยังไม่เสร็จ เลยเห็นใจ จึงอาสาทำความสะอาดห้องให้หมดเลย แต่อย่าคิดนะว่ามันจะยอมทำให้ผมฟรีๆ แน่นอนว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน และมันจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก....
"ฮงวอน อย่าลืมคาทกน้องแจมินกูล่ะ" ขอกลอกตามองบน180องศา
คาทกน้องแจมิน ถ้าถามว่าทำไมมันต้องมาขอผม ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า คุณยังไม่รู้ถึงความฮ๊อตของผมซะแล้ว นี่ใครครับ? ถูกครับ ฮงวอนแห่งโซลคังซอนะครับ...
แล้วมันฮ๊อตยังไงวะ?
เอ้า! ก็ฮงวอนแห่งโซลคังซอเนี่ยคือหัวหน้าแก๊งดุ๊กดิ๊กประจำโรงเรียนไงครับ ว่าแต่...แก๊งดุ๊กดิ๊กคืออะไร? ใช่แก๊งรวมพลคนเล่นหมากเก็บประจำโรงเรียนรึเปล่า?
โถ... คุณก็ ดูถูกแก๊งผมไปหน่อยมั้ย ดุ๊กดิ๊กของผมเนี่ย เป็นแก๊งรวมพลคนกระโดดยางเก่- ถุยยยยย!!! ไม่ใช่โว้ยยยยย
แก๊งดุ๊กดิ๊ก คือ แก๊งคนคูลสุดฮ๊อตที่เป็นที่หมายปองของคนในโรงเรียนเยอะที่สุดต่างหากเล่า!!! ดุ๊กดิ๊กเราเนี่ยมีสมาชิกหลักๆอยู่ 3 คน คือ กระผมยางฮงวอน ไอ้บยองโฮ และไอ้ลูด้า ความจริงมีคนมาขอเข้าแก๊งเยอะนะครับ แต่หน้าไม่ผ่านจริงๆ คงให้เข้ามาร่วมแก๊งคนคูลๆอย่างพวกผมไม่ได้ อย่างตอนนั้นไอ้เจโน่ห้อง2 ก็มากราบตีนขอเข้าเลยนะ แต่ผมไม่รับอะ แม่งหน้าไม่ได้ว่ะ... เข้ามาละเสียประวัติแก๊งหมดอะ....
เอาเป็นว่า ฮงวอนคนฮ๊อตประจำแก๊งดุ๊กดิ๊กคนนี้เนี่ย เห็นหน้าตาดี ปากหมา สันดานแย่อย่างงี้เนี่ยนะ มีเด็กมาติดตรึมนะครับโผ้มมมมมมม ยกตัวอย่างน้อง บังแจมิน น้องคนสนิทที่อยู่แถวบ้านผมเนี่ย ก็หลงเสน่ห์ผมจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น เพราะเจอทีไร น้องโค้ง90องศาให้ตลอด...
ไอ้บยองโฮมันแอบชอบน้องเค้าครับ วันนั้นมันไปขลุกอยู่ที่บ้านผม แล้วบังเอิ้ญบังเอิญ น้องแจมินเอาขนมมาฝากบ้านผมพอดี มันเลยป๊ะน้องเข้าให้
โอเคฝอยพอละ กลับมายังปัจจุบันกัน
"เออมึง วันนี้ไปรังปะ?" รังที่ว่าคือออฟฟิศไอ้ลูด้าที่พวกผมเอาไว้มั่วสุมเล่นเกมกันครับ
"คงไม่อะ เจ้าของมันไม่อยู่นี่ เดี๋ยวไปหาไรกินหน้าโรงเรียนละกะจะกลับบ้าน" ผมกวาดของลงกระเป๋าเป้ ก่อนจะยกขึ้นพาดไหล่อย่างคนคูลๆ
"ไปหาอะไรกิน หรือไปรับเด็กโรงเรียนฝั่งตรงข้ามกันแน่" บยองโฮส่ายหัวอย่างเอือมระอา
"ไม่เสือกดิ" ผมมองหน้าบยองโฮนิ่งๆ อีกคนดูจะน้อยใจ
"นี่เพื่อนไงฮงวอน" มันส่งสายตาตัดพ้อมาให้ อี๋ สีหน้าแบบนี้ไม่เข้ากับคนอย่างมึงเลยว่ะเพื่อน ผมทำท่ายี๊แล้วรีบเดินหนีมันออกจากห้องเรียน มันรีบเดินตามผมมา ก่อนเราจะพากันเดินกอดคอออกจากห้องเรียนเพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านค้าแถวหน้าโรงเรียนกัน
@หน้าโรงเรียนเอกชนโซลคังซอ
5.00 p.m
ผมกับบยองโฮยืนพิงกำแพงหน้าโรงเรียนกินของว่างอย่างคนคูลๆ เวลานี้คนกำลังพลุกพล่านเลยครับ เพราะมันเป็นเวลาเลิกเรียนของโรงเรียนนานาชาติฝั่งตรงข้าม ผมมายืนตรงนี้เป็นประจำทุกวันแหละยืนจนสนิทกับป้าขายส้กรอกไปละ
"เอ้อ ไอ้ลูด้ามันหายหัวไปไหนของมันวะ?" ผมที่กำลังจิ้มไส้กรอกที่เพิ่งซื้อมาเอ่ยปากถามบยองโฮที่กำลังดูดชาไข่มุกอย่างเมามันส์
"แม่งรีบกลับบ้านอีกละ กลับไปไหนของมันก็ไม่รู้" ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะหันไปสนใจไส้กรอกในมือต่อ
"ว้าว ว่าว ว้าววววว ฮงวอนคนค่อดคูลนี่นาา" เสียงแซวกวนตีนดังขึ้น ผมที่กำลังจะกัดไส้กรอกกลับต้องชะงัก เงยหน้าขึ้นสบตากับบุคคลที่มาใหม่...
ไอ้ยงจุน...
"ว่าวห่าไร กูไม่เล่นโว้ย" กวนตีนมาต้องกวนกลับครับ ไอ้ยงจุนมันเป็นคู่อริผมเองอะ ไม่ชอบหน้าแม่ง คนอะไรหน้าตากวนส้นตีน... (พูดไม่ดูหน้ามึงเลยเนอะ :ลูด้าไม่ได้กล่าว) เจอกันทีไร ด่ากันทุกที น่ามคานนนนน
"คิดว่ามุกมึงตลกปะ? ดูหน้ากูด้วยว่าขำมั้ย?" ไอ้ยงจุนมองหน้าผมอย่างเอือมๆ
"ไอ้สัส" ผมด่ามันไป แต่ดูเหมือนมันจะชอบ หัวเราะเยาผมอีก
"แหมๆ ทำมาเปงเกรี้ยวกราด มายืนเก๊กคูลรอเด็กนานาชาติหรอค้าบบบ" ไอ้ยงจุนยังคงไม่หยุดปากเน่าๆของมัน
"เสือก!!!" ผมลั่นวาจาออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ตื่นตูมไม่ได้ครับ เดะมันไม่คูล...
ผมส่ายหน้า ก่อนจะเบนสายตาไปยังประตูโรงเรียนนานาชาติฝั่งตรงข้าม เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างโปรงผิวขาว ผมบลอนด์ ดัดลอนอย่างเป็นธรรมชาติ เดินพ้นประตูมาพอดี เมื่ออีกคนเห็นผม ก็กระโดดโหยงๆ โบกไม้โบกมือ แล้ววิ่งพรวดเข้ามาหาผมทันที
"ฮงว๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน คิดถึงจังเลย" ผมโดนอีกคนกระโจนเข้าใส่ก่อนจะกอดร่างผมไว้แน่น
"จะรัดแน่นอะไรขนาดนั้น ปล่อยดิ้ กูหายใจไม่ออก" ทั้งๆที่ในใจเต้นตุบๆราวกับใครมารัวกลอง แต่ผมต้องเก๊กฟอร์มครับ แสดงออกมากไม่ได้ เดี๋ยวไม่คูล
"ก็เราคิดถึงฮงวอนอ่า ไม่ได้เจอกันตั้ง2วันนะ" ครับ ผมไม่ได้เจอมันตั้ง2วัน คือหยุดเสาร์อาทิตย์ คิดถึงชิบหายเลยโว้ยยยยยยย ใจนี่อยากจะกอดแทบจมอก แต่ทำไม่ได้ เดี๋ยวมันไม่คูล...
"เว่อร์ตลอดอะมึง" ผมดีดเหม่งมันไปเบาๆ มันยู่ปากแล้วลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"ฮงวอนอ้ะ ชอบทำร้ายร่างกายเราตลอดเลย"
"ตู้หูววววววววว ฮงว๊อนทำไมใจร้ายกับมัคงี้อ่า เปงผัวที่ไม่ได้เรื่องเลยน้า" ไอ้ยงจุนจีบปากจีบคอ ผมจึงยกขาจะ
กระทืบมันให้หายกระแดะสักที แต่มันก็วิ่งไปหลบหลังไอ้ตัวยุ่งของผมทัน
"ฮงวอนทำร้ายเพื่อนอีกแล้วนะ" ไอ้ตัวยุ่งยืนกอดออกมองผม สีหน้าบ้งบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก
"นี่อะนะทำร้าย ประสาทละมึงอะ" ผมดันหัวมันไปเบาๆ ก่อนจะแค่นหัวเราะออกมา ไอ้ตัวยุ่งมุ่ยหน้าลง
"ฮงวอนไม่น่ารักเลย เราไม่กลับบ้านด้วยแล้ว วันนี้เราจะกลับกับเพื่อน!" ไอ้ตัวยุ่งกอดอกแล้วหันหน้าไปทางอื่นเป็นเชิงว่า กูงอนอยู่นะ ต้องรีบง้อ ละเรื่องอะไรที่ฮงวอนคนคูบจะต้องมาง้อมันอะ เปงเมียอ่อมางอน?
"เรื่องของมึง ใครจะกลับกับมึงไม่ทราบ?"
"ก็ฮงวอนมารอกลับบ้านพร้อมเราไม่ใช่หรอ?" ไอ้ตัวยุ่งยอมหันหน้ามามองผม สีหน้าไม่มั่นใจของมันทำเอาผมอยากบีบแก้ม มันน่าหมั่นเขี้ยวเหลือเกิน
"ใครมารอมึง กูมาหาของกินโว้ย" ผมโชว์ถุงไส้กรอกในมือให้มันดู อีกคนทำหน้าขัดใจ ดูเหมือนจะพูดอะไรแต่อึกอัก
"มาร์คคคค!!!!" ก่อนที่ไอ้ตัวยุ่งจะพูดอะไร เสียงๆหนึ่งดังขึ้น เรียกให้เจ้าตัวหันไปมองหน้าคนมาใหม่
"อ้าว! ว่าไงยุนโฮ" ศัตรูของผมมาอีกละหนึ่ง ไอ้ยุนโฮ!!! ถามว่าทำไมถึงเผ็นศัตรูหรอ ก็ไอ้ตัวยุ่งมันเล่าให้ผมฟังว่า ไอ้ยุนโฮมันชอบมาวอแว เหมือนจะจีบ แต่ก็ไม่ได้จีบ เอ้า!!! คือไรวะ เหมือนจะจีบแต่ก็ไม่ได้จีบของมึงเนี่ย!!! หงุดหงิด น่ามคาน!!!!
"ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ?" ไอ้ยุนโฮทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ เอ้อกูฮงวอนยืนหัวโด่อยู่นี่นะโว้ย
"กำลังจะกลับแล้วอะ ละยุนโฮอะ?"
"เราก็กำลังจะกลับแล้วเหมือนกัน มาร์คกลับกับเรามั้ย?" ไอ้ตัวยุ่งหันหน้ามาแสยะยิ้มกับผม ก่อนจะตอบรับอีกคนไป ร้ายนักนะมึง...
"เอาดิ เรากลับคนเดียวพอดีเลยวันนี้" อ่าว ไอ้นี่ น่าจับตีก้นมั้ยล่ะ?
"งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวเราถือกระเป๋าให้นะมาร์ค" ไอ้ยุนโฮยื่นมือออกมาเป็นเชิงว่าให้อีกคนส่งกระเป๋าให้ ไอ้ตัวยุ่งที่กำลังจพส่งกระเป๋าตัวเองให้ต้องชะงัก เพราะผมกระชากกระเป๋ามันมาถือก่อน
"ไม่ต้อง!! ของมันกูถือเองได้ ไม่ต้องลำบากมึงหรอก" ไอ้ตัวยุ่งอมยิ้มออกมาด้วยความเขิน ส่วนไอ้ยุนโฮทำหน้างงๆ
"ละมึงอะ จะอ่อยคนอื่นอะไรนักหนา ผัวก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ เดี๋ยวจะโดน" ผมเอ็ดมัน ไอ้ตัวยุ่งเขยิบมาขนาบข้างผมแล้วเกาะแขนพร้อมไถหัวกับแขนผมเบาๆเป็นเชิงอ้อน
"เราขอโทษ ก็ฮงวอนชอบว่าเราอะ" อีกคนบอกเสียงอ่อย
"ก็มึงมันน่าแกล้ง" ผมหมั่นเขี้ยวจึงขยี้หัวมันไปที ไอ้บยองโฮกับไอ้ยงจุนนี่ยืนมองอย่างเอือมๆ ส่วนไอ้ยุนโฮนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยครับ
"เลิกงงได้ละ ไอ้ยุ่งนี่เมียกู มึงอะห้ามยุ่ง" ผมชี้หน้าไอ้ยุนโฮ มันดูจะงงๆหน่อย แต่ก็ผงกหัว แล้วเดินจากไป
"ทำมาเปงโหด" มาอีกละไอ้ยงจุน
"ทำเกรี้ยวกราดดด" ไอ้บยองโฮมึงก็เอากับมันด้วยหรอ?
"เสือก!!!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น